Pasożyty u psów i kotów

Pasożyty od urodzenia

Szczenięta są narażone na prenatalną inwazję pasożytami już w łonie matki. Stadia larwalne glist mogą przeniknąć przez łożysko suki. Po porodzie szczenięta mogą się również zarazić z mlekiem matki. Jeśli kupujemy szczeniaka u hodowcy lub adoptujemy ze schroniska należy sprawdzić kalendarz odrobaczeń i skonsultować go z lekarzem weterynarii. Inwazje pasożytów w tak młodym wieku mogą mieć negatywny wpływ ma kondycję psiaka i jego układ odpornościowy.

Kocięta nie są narażone na prenatalną inwazję pasożytami, rodzą się wolne od glist. Na etapie karmienia przez kotkę, są podobnie jak szczenięta narażone są na inwazję laktogenną.

Glisty

Psy i koty po odstawieniu przez matkę i osobniki dorosłe mogą się zarażać inwazyjnymi formami glist występującymi w glebie, kałużach, na trawnikach. Wynika to z faktu, że część psów i kotów, która jest zarażona wydala z kałem jaja glist. Przez pierwsze 9 - 15 dni te jaja nie są groźne.

Dlatego tak istotne jest zbieranie psich odchodów bezpośrednio po defekacji. Jeśli znikają ze środowiska, zmniejsza się ryzyko zakażeń u zdrowych psów i kotów, które mogą mieć kontakt z odchodami pobratymców podczas spacerów. Stadium inwazyjne glist pozostawionych na trawniku może być groźne nawet rok i dłużej. Starsze psy i koty, które nie są odrobaczane mogą być nosicielami pasożytów, nie wykazując objawów klinicznych. Glista psia (Toxocara canis) i glista kocia (Toxocara cati) mogą być również groźne dla ludzi, którzy zarażają się przez przypadkowe połknięcie inwazyjnych jaj lub zjedzenie surowego zakażonego mięsa.

Kokcydioza

Kokcydioza występuje najczęściej u młodych osobników szczeniąt i kociąt. Jest chorobą wywołaną przez pierwotniaki. Manifestuje się problemami ze strony układu pokarmowego. W wyniku uszkodzenia nabłonka jelitowego i stanu zapalnego mogą wystąpić biegunki z krwią, brak apetytu, odwodnienie organizmu, które jest bardzo groźne u szczeniąt i kociąt.

Tasiemiec

Do pasożytów wewnętrznych psów i kotów należy tasiemiec (Dipylidium caninum). Żywicielem pośrednim w cyklu rozwojowym tego endopasożyta są pchły lub wszoły, które mogą zostać połknięte przez psa lub kota. Następnie w organizmie czworonoga rozwija się dorosły tasiemiec. Dipylidium caninum może osiągnąć nawet kilkadziesiąt centymetrów długości, przebywając w organizmie pupila.

Problem inwazji tasiemców dotyczy obecnie częściej zaniedbanych psów, które nie są zabezpieczane przeciwko pchłom i kleszczom. Większość preparatów, które przez cały rok stosujemy przeciwko kleszczom działają również na pchły. W przypadku stwierdzonej inwazji pcheł należy pamiętać, żeby wyeliminować te ektopasożyty i ich stadia rozwojowe również ze środowiska.

Gardioza

Giardioza inaczej lamblioza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka, który może pasożytować u psów i kotów na komórkach nabłonkowych jelita cienkiego. Jest częstą przyczyną biegunek i wtórnych infekcji grzybiczych i bakteryjnych. Giardioza jest częściej obserwowana u zwierząt młodych, gdyż osobniki dorosłe mogą ją przechodzić bezobjawowo. Inwazja tego pasożyta rozprzestrzenia się za pośrednictwem cyst, które mogą być obecne w zakażonej wodzie lub żywności. Giardioza jest zoonozą, co oznacza, że może być również groźna dla ludzi. Częściej jest spotykana u dzieci i młodzieży.

Odrobaczanie

Psy powinny być odrobaczane od drugiego tygodnia życia. Do 6 miesiąca życia psa odrobaczenie powtarzamy w odstępach miesięcznych. Psy dorosłe odrobaczamy co 3 miesiące. Warto jest przed odrobaczeniem wykonać u lekarza weterynarii badanie laboratoryjne kału, aby sprawdzić czy nie mamy do czynienia z inwazją pasożytniczą, a jeśli tak to z jaką. Wynik dodatni badania laboratoryjnego kału pomaga lekarzowi weterynarii dobrać lek dedykowany na konkretną inwazję pasożytniczą. Mogą wystąpić sytuacje, kiedy należy psy odrobaczać częściej. Na przykład przed podróżą, po przyjęciu nowego czworonoga do domu, w rodzinach z małymi dziećmi.

Koty odrobaczamy od 3 tygodnia życia, co dwa tygodnie do momentu odsadzenia. Następnie co miesiąc do wieku 6 miesięcy. Koty dorosłe wychodzące odrobaczamy 4 razy w roku, te domowe niewychodzące 2 razy w roku.

Obecność pasożytów ma niekorzystny wpływ na organizm zwierzęcia, szczególnie na jego układ odpornościowy. Dlatego diagnostyka chorób pasożytniczych i regularne odrobaczanie powinno być standardem w ramach opieki nad domowymi przyjaciółmi na czterech łapach.