Życie z psem wymagającym

Życie z psem, którego potocznie nazywamy wymagającym pasuje przede wszystkim do ras pracujących, potrzebujących więcej zaangażowania w życiu codziennym. To określenie jest popularne określenie również w śród behawiorystów i nie jest niczym złym czyli takim, którego zachowania w życiu codziennym są uciążliwe (nadpobudliwość, niszczenie przedmiotów, nadmierna szczekliwość), albo wręcz nie do zaakceptowania (agresja), nie jest łatwe. Środowisko nam nie ułatwia - hałasy, pęd, tłumy, wysokie budynki nasze emocje podczas spaceru nie pomagają w danej sytuacji. Spacery, zamiast dawać nam radość, są stresujące. Zastanówmy się jak sobie radzić z takim pupilem, na co zwrócić uwagę?

Odpuść psu!

Nie da się ukryć, że nasze emocje jak stres, złość, radość mają wpływ na naszego psa. Jeżeli podczas spaceru jesteśmy zestresowani, nasz czworonóg będzie bardziej wyczulony i jego reakcję będą nasilone.

Aby pomóc naszemu psu, bardzo ważne jest samodzielne odnalezienie wewnętrznego spokoju. Owszem, możemy wziąć trzy głębokie wdechy przed spacerem, ale może to się okazać za mało. Najważniejsze jest, abyśmy pogodzili się z tym, że nasz pies jest wymagający. Zaakceptowanie tego pomoże nam ustabilizować nasze emocje. A dostrzeganie pozytywnych cech w naszym czworonogu ułatwi nam proces pracy nad przepracowaniem problemów!

Nasz stres i negatywne nastawienie do naszego psa, porównywanie go do innych utrudni nam przejście terapii, dlatego pierwszy krok: ODPUŚĆ psu i …

ODPOCZNIJ!

Nasze samopoczucie i energia są naprawdę bardzo istotne. A życie z psiakiem, nie tylko tym ze specjalnymi potrzebami może być bardzo absorbujące. Dbanie o samego siebie ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie, a chcąc pomóc psu, sami musimy być wypoczęci i emanować wewnętrznym spokojem.

Dbanie o przestrzeń, a rady i komentarze osób trzecich

Bardzo ważną zasadą jest zachowanie odpowiedniego dystansu i dbanie o przestrzeń. Przebodźcowanie psa może przynieść odwrotny skutek. Jednak często opiekunowie psów lękowych słyszą rady, aby zapoznać się z każdym spotkanym psem czy wrzucać go w trudne sytuacje, aby ten się przyzwyczaił.

Chcąc uniknąć wybuchu agresji, opiekunowie próbują uciec ze swoim psem, ale nie mają takiej możliwości, bo inni psiarze podążają ciągle za nimi. Często też przechodnie zatrzymują się, aby zestresowany, szczekający psiak się uspokoił i wyciągają do niego ręce lub coś mówią.

Takie sytuacje to idealna lekcja na wyćwiczenie naszej asertywności oraz jasne postawienie granic obcym osobom. Dbanie o komfort naszego pupila to ważna umiejętność, ale niestety w takich sytuacjach bardzo trudna. Bierze się to z tego, że w stresie ciężko jest podjąć racjonalną decyzję.

Żółta wstążka

Żółta wstążka czy żółte elementy przy smyczy lub obroży są elementami, które przechodniom powinny dać do myślenia. Jest to wyraźny przekaz, że psiak z takimi oznaczeniami potrzebuje przestrzeni. Nie jest to ozdoba. Niestety duża część społeczeństwa nie wie o tym lub ignoruje takie znaki i napiera na opiekunów psów. Jest to sytuacja, która często wpływa na nasze emocje, na ograniczenie przestrzeni, co niestety ma bardzo duży wpływ nawet na zatrzymanie progresu w pracy behawioralnej.

Dlatego, jeżeli widzimy na horyzoncie psa z żółtą wstążeczką lub jakimkolwiek innym żółtym elementem czy opiekuna, który próbuje odejść, ułatwiajmy mu to i zejdźmy z drogi.

Rady z Internetu czy behawiorysta

Szukając pomocy, musimy sobie jasno powiedzieć, że każdy pies, przypadek i sytuacja jest inna. Sugerując się radami z Internetu, możemy, ale nie musimy pomóc naszemu pupilowi. Może zdarzyć się tak, że sytuację pogorszymy.

Dlatego, bardzo ważne jest, aby przemyśleć, czy nie warto skonsultować tematu ze specjalistą na żywo stacjonarnie lub online, wcześniej przygotowując nagrania. Behawiorysta może dobrać techniki pracy pod konkretną sytuację, co jest istotne.

Podsumowanie

Opiekunowie czworonogów problemowych nie mają łatwego życia. Rzadko kiedy są rozumiani, a ich psy są oceniane jako niewychowane i agresywne.
To wszystko powoduje, że nie mają ochoty spacerować, przez co finalnie problem się pogłębia. Chcąc pomóc osobie z psem problemowym, wystarczy niewiele - zejdźmy na bok, pozwólmy im odejść. Te małe gesty są ogromnymi krokami w terapii psiaka i mogą się przyczynić do odmiany jego życia.