Dwa psy w domu - podwójne szczęście?

Dwa psy w domu – wybór rasy

Miłośnicy psów decydują się na drugiego czworonoga z różnych powodów, może to być np. fascynacja rasą. Stwierdzają, że pupil ulubionej rasy jest fantastyczny i warto sprawić mu towarzysza. Taka sytuacja ma duże szanse na powodzenie. Konkretne rasy mają zwykle podobne potrzeby jeśli chodzi o zaspokojenie potrzeb. Jeśli mamy dwa wyżły, to staramy się zaspokoić ich instynkt łowiecki i odpowiednią dawkę ruchu. Natomiast w przypadku dwóch labradorów warto przeznaczyć dużo czasu na zabawę i ćwiczenia. Dwa psiaki ozdobne i do towarzystwa mogą więcej czasu spędzać z nami na kanapie.

Przy takim dopasowaniu, większość rzeczy robimy wspólnie. Może jednak wystąpić okoliczność, kiedy mamy dwa psiaki ras, których potencjał znacznie różni się między sobą. Na przykład owczarek niemiecki i mops. Owczarek niemiecki potrzebuje nowych wyzwań, szkoleń, pracy z opiekunem, nie znosi nudy. Raz dziennie musi mieć długi spacer, żeby spożytkować energię. Mops należy do ras brachycefalicznych, czyli ma krótką kufę. Nie może się przemęczać i biegać na długich dystansach. Więc wspólne spacery mogą być te krótsze, co oznacza, że opiekun musi znaleźć więcej czasu na dodatkowe zajęcia.

Różne potrzeby psów

Czasem motywacją do wzięcia drugiego psa jest towarzystwo dla pierwszego, żeby miał się z kim bawić, podczas nieobecności opiekunów. To nie zawsze się sprawdza. Psy mają silną potrzebę przebywania z drugim człowiekiem, ale niekoniecznie z drugim pobratymcem. Może się zdarzyć, że psy, kiedy będą same będą się ignorować, i będą się razem nudzić czekając na opiekuna. Każdy pies potrzebuje pobyć sam z opiekunem, aby ten poświęcał mu wyłączną uwagę. Ćwiczenia również zwykle robimy osobno, gdyż przy wspólnej zabawie, nagradzanej smakołykami, psiaki zwykle rywalizują ze sobą. Nie powinniśmy zakładać, biorąc drugiego psa, że będzie miał takie same potrzeby. Dopasowując oczekiwania jednego psa do drugiego, można zaniedbać jednego przyjaciela na czterech łapach.

Obserwacja psów

W przypadku każdego psa z duetu, najważniejszą zasadą jest obserwacja w jakich sytuacjach czuje się bezpiecznie, a w jakich niekomfortowo. Podczas wspólnego życia należy pamiętać o tych wnioskach i zawsze starać się podążać za potrzebami podopiecznego. Pozwoli to na stworzenie mu świata, w którym będzie czuł się bezpiecznie. A to oznacza, że my nie będziemy mieli z nim problemów wychowawczych. Pies, który nie ma komfortu życia jest sfrustrowany i żyje w stresie. Może wykazywać niepożądane zachowania, staje się wycofany, zaczyna odczuwać lęk.

Dwa psy to najczęściej podwójne zadanie. Każdy z nich zwykle w różnym czasie choruje. Ilość wizyt u lekarza weterynarii może być dwa razy większa. Dwa psy mogą w różnym czasie się starzeć. Więc kiedy jeden będzie jeszcze w pełni sił, drugi będzie wymagał szczególnej troski ze strony opiekuna.

Adopcja drugiego psa

Wiele osób decyduje się na drugiego psa z powodów emocjonalnych, ponieważ chce dać dom bezdomniakowi ze schroniska. To bardzo piękny gest z uwagi na fakt jak wiele psów w schroniskach czeka na odpowiedzialnych opiekunów. Pies, który jest w schronisku czy fundacji jest bardzo spragniony, żeby mieć swojego osobistego opiekuna. Pracownicy, wolontariusze czy osoby w domach tymczasowych oswajają go pod kątem przyszłego życia ze swoim człowiekiem. Jak trafi do domu docelowego, w którym jest drugi pies potrafi się dostosować do sytuacji, rzadko rywalizuje z pierwszym domownikiem na czterech łapach. Pupil ze schroniska bardzo skupia się na budowaniu silnej więzi z opiekunem, i często nie jest zainteresowany interakcją z psem, który był wcześniej. Może to wynikać z faktu, że w okresie szczenięcym nie nauczył się zabawy i budowania więzi z innymi psami, więc po prostu nie ma takich potrzeb. Można próbować zachęcić psiaki do wspólnych zabaw, jednak jeśli nie są zainteresowane, trzeba się z tym pogodzić, że będą się po prostu tolerować. Każdy z nich otrzyma swoją dawkę miłości od opiekunów.

Jak zapoznać ze sobą psy?

Jeśli decydujemy się przyprowadzić nowego psa do drugiego, lepiej jest żeby się wcześniej poznały na neutralnym gruncie. W przypadku adopcji ze schroniska, w tym celu organizuje się specjalne spacery przedadopcyjne mające na celu poznanie się ze sobą psiaków. Jeśli przywieziemy drugiego psa, lepiej jest żeby ten pierwszy poznał go przed domem i żeby wchodziły do domu razem.

Każdy pies powinien mieć swoje posłanie osobną miskę. Od pierwszego dnia pobytu drugiego psa w domu warto pamiętać, że nasze czworonogi muszą być traktowane sprawiedliwie, czyli każdy z nich ma dostać tyle samo zainteresowania i uczuć. Dotyczy to jedzenia, podawania smakołyków, spania w łóżku, głaskania, zabawy, ćwiczeń, spacerów i wielu innych sytuacji, które są psią domową rutyną. Oznacza to, że nie możemy jednego psa faworyzować.

Przed decyzją o drugim psie warto zastanowić się czy przybycie nowego towarzysza na czterech łapach nie będzie zbyt dużym szokiem dla obecnego pupila. Zwykle psy mieszkające w dużych rodzinach z dziećmi lepiej znoszą nowego członka rodziny na czterech łapach. Sytuacja może być trudniejsza z psem, który na stałe przebywa z jedną osobą. Wtedy tworzy się bardzo silna więź skupiona na opiekunie.

Psy ustalą między sobą zasady funkcjonowania w stadzie, opiekun powinien to obserwować z boku, i jeśli nie dochodzi do zachowań agresywnych starać się nie wtrącać. Właśnie równe traktowanie, bez wyróżniana żadnego pupila pomoże im budować ze sobą poprawną relację.